อ่านตรงนี้ก่อน

ทรงแก้ไขในข้อพระปรมัตถ์	วิสัยสัตว์สิ้นภพล้วนศพมี
ย่อมสะสมถมจังหวัดปัถพี	ไพร่ผู้ดีที่เป็นคนไม่พ้นตาย
พระนิพพานเป็นสุขสิ้นทุกข์ร้อน	เปรียบเหมือนนอนหลับไม่ฝันท่านทั้งหลาย
สิ้นถวิลสิ้นทุกข์สุขสบาย	มีร่างกายอยู่ก็เหมือนเรือนโรคา
ทั้งแก่เฒ่าสาวหนุ่มย่อมลุ่มหลง	ด้วยรูปทรงลมเล่ห์เสน่หา
เป็นผัวเมียเคลียคลอครั้นมรณา	ก็กลับว่าผีสางเหินห่างกัน
จงหวังพระปรมาศิวาโมกข์	เป็นสิ้นโศกสิ้นสุดมนุษย์สวรรค์
เสวยสุขทุกเวลาทิวาวัน	เหลือจะนับกัปกัลป์พุทธันดร

สุนทรภู่ -  พระอภัยมณี

จากกลอนของสุนทรภู่ดังกล่าว จะเห็นได้ว่า นิพพานเป็นเป้าหมายสูงสุดที่ต้องการจะไปให้ถึงของพุทธศาสนิกชนคนไทยมานานแล้ว

คนไทยรู้จักนิพพาน และต้องการไปนิพพาน แต่ก็รู้ว่า จะต้องใช้เวลาบำเพ็ญบารมีกันยาวนานมาก เป็นอสงไขยๆ ชาติ 

ในเมื่อในชาตินี้ เห็นท่าทางจะไปนิพพานไม่ได้แน่ เพราะ ติดอยู่กับทางโลกมากเกินไป คนไทยส่วนใหญ่ก็จะขอไปสวรรค์กันก่อน

นิพพานค่อยว่ากันภายหลัง

แต่ดูเหมือนว่า เป้าหมายสูงสุดหรือนิพพานนั้น จะมีปัญหามากในทางวิชาการ เพราะนักวิชาการบางท่าน ซึ่งเป็นพระภิกษุเสียด้วย กล่าวว่า นิพพานสูญไปเลย คือ นิพพานไม่มี

ทั้งๆ ที่ท่านก็ยืนยันว่า นิพพานเป็นเป้าหมายสูงสุด  เช่นเดียวกับสุนทรภู่

ความจริงนิพพานนั้น ไม่มีปัญหาอะไร ปัญหาเกิดจากพุทธศาสนิกชน “รู้” และ “เข้าใจ” ไม่ตรงกัน

การที่เข้าใจไม่ตรงกันนั้น ก็ไม่ใช่เป็นปัญหาที่ใหญ่เท่าใดนัก เพราะ สามารถให้ความรู้แก่กันได้ ถ้าทุกคนมีความซื่อสัตย์ในตนเอง มีความซื่อสัตย์ต่อพระศาสนา

ปัญหาที่เกิดขึ้นก็คือ พุทธวิชาการกับพวกบ้าปริยัติขาดความซื่อสัตย์ในตนเองและขาดความซื่อสัตย์ในพระศาสนา

ใช้เล่ห์เหลี่ยม เทคนิคทุกอย่างที่ต้องการสร้างชื่อเสียงให้กับตนเอง โดยการโจมตีคำสอนของเรื่องนิพพานของพระปฏิบัติ

พุทธวิชาการกับพวกบ้าปริยัตินั้น ผิดพลาดทุกประการอย่างที่ไม่น่าให้อภัย เพราะ ตนเองก็รู้ดีว่าทำผิดพลาด

แต่ก็ยังหน้าด้านไปกล่าวหา ผู้ที่สอนเรื่องนิพพานถูกต้อง

ความผิดพลาดนั้น ตรวจสอบได้จากข้อเขียนของพวกเขาเหล่านั้นเอง  พวกพุทธวิชาการกับพวกบ้าปริยัติยืนยันว่า ศาสนาพุทธนั้นมีหลัก  3 ประการคือ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ 

ประเด็นหลัก 3 ประการนี้ ไม่มีใครโต้แย้งกัน

แต่พุทธวิชาการกับพวกบ้าปริยัติไม่เคย “ปฏิบัติธรรม” เลย  พยายามโจมตีการปฏิบัติธรรมแบบสมถกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐานว่า เป็นการปฏิบัติแบบสุดกู่ ไม่ถูกต้องตามพระไตรปิฎก

การที่ตนเองเองไม่ “ปฏิบัติธรรม” ผลของการศึกษาศาสนาพุทธจึงไม่ต้องไปกล่าวถึง เพราะ ไม่มีทางค้นพบ “ความจริง” เป็นอันขาด

พวกพุทธวิชาการกับพวกบ้าปริยัติกับทำสิ่งที่ไม่กลัวนรก ไม่กลัวบาปกรรม เนื่องจากพวกนี้ไม่เชื่ออยู่แล้วว่า นรกสวรรค์มีจริง 

พวกนี้ไปเชื่อวิทยาศาสตร์กับปรัชญา จึงโจมตีคำสอนของพระปฏิบัติธรรม

ในบทความชุดนี้ ผมจึงจะนำประเด็นเรื่อง “นิพพาน” ที่มีข้อถกเถียงกันอยู่ ขึ้นมาเป็นหัวข้อวิพากษ์วิจารณ์